Het enthousiasme over de New Deal is voorlopig matig: amper 158 huisartsen stapten al in het nieuwe organisatiemodel. Patrick Coursier was één van de vroege vogels. Hij snapt dat zijn collega’s obstakels zien, maar vestigt liever de aandacht op de mogelijkheden. “Eindelijk krijgen we de kans om ons mooie beroep te optimaliseren. Het zou een zonde zijn als we die niet grijpen.”
Wie is Patrick Coursier?
Patrick Coursier startte in 1986 als solo-huisarts. Gaandeweg breidde hij zijn praktijk uit naar zes artsen. Al in 1988 besloot Patrick met praktijksoftware te werken. De expertise die hij zo ontwikkelde, gebruikte hij later in de lessen praktijkmanagement voor student-huisartsen die hij onder andere aan de KU Leuven gaf. Patrick ging in 2024 met pensioen, maar niet zonder eerst met zijn praktijk in de New Deal te stappen.
“Oef, eindelijk!” Dat was de eerste reactie van Patrick toen hij vernam wat de New Deal van minister Vandenbroucke zou inhouden. “Eindelijk krijgen we de kans om iets te doen aan de werking van ons beroep, dacht ik meteen. En hoe langer ik de inhoud van het voorstel bekeek, hoe meer ik ervoor gewonnen was.”
“Voor de New Deal er was, werkten we al met een praktijkverpleegkundige die ons enkele uren per week assisteerde voor bloedafnames en de opvolging van chronische patiënten”, legt Patrick uit. “Maar het was moeilijk om zo’n samenwerking structureel te maken door een gebrek aan financieringsopties. Je moest als huisarts in je eigen omzet snijden.”
“Met de New Deal verlaten we de puur prestatiegerichte geneeskunde, een manier van werken die echt niet langer houdbaar was. De combinatie van capitatie-, prestatie- en premiefinanciering biedt huisartsenpraktijken de mogelijkheid om zich op een efficiënte en correcte manier te organiseren.”
Analyse: alles wat je moeten weten over de New Deal
Wat zijn de doelstellingen van de New Deal? Hoe zit het nieuwe financieringsmodel precies in elkaar? En hoe stap je er als huisarts mee in?
Hier vind je een haarfijne analyse van de New Deal
Patrick was dus snel gewonnen voor de New Deal. Maar als huisarts werk je steeds vaker samen met anderen. Dus moest ook Patrick eerst overleggen met de collega’s binnen zijn praktijk. “Dat deden we al lang voor de New Deal in werking trad”, zegt hij. “Uiteindelijk was de beslissing unaniem: zodra we kunnen intekenen, doen we mee.”
“Een belangrijke factor was dat je geen vast contract ondertekent als je in de New Deal stapt. Zie je dat het voor je praktijk niet werkt of dat de overheid er niet verder in investeert, dan kan je er altijd weer uitstappen zonder gevolgen. Dat biedt toch enig comfort.”
En zo werd de praktijk van dokter Coursier 1 van de 158 early adopters die in het systeem stapten. Er was in de eerste fase nochtans plaats voor 200 huisartsen, maar zoveel kon de overheid er dus niet overtuigen. “Dat verbaasde me toch”, reageert Patrick. “De angst voor het nieuwe is voor velen blijkbaar groter dan de nood aan verandering.”
“De financiële onzekerheid was volgens mij de grootste valkuil. Vroeger wist je: staat mijn boek vol, dan ga ik dát bedrag verdienen. De New Deal vergt meer rekenwerk, zeker in de opstartfase. Op basis van onder meer ons aantal patiënten en hun leeftijden heb ik in Excel zelf de berekening gemaakt – mét en zonder de New Deal. Voor ons was de balans positief. Maar niet iedereen kan of wil dat zelf uitzoeken natuurlijk.”
Amper 5% huisartsen mee in New Deal
Begin juni kregen we van 333 Vlaamse huisartsen reactie op onze bevraging over de New Deal. En daaruit bleek inderdaad dat onzekerheid over het financiële plaatje met stip op één staat bij de redenen om de New Deal links te laten liggen.
Van alle respondenten stapte maar 5% in het nieuwe systeem. Nochtans zien de huisartsen er ook de voordelen van. Minder werkdruk, een betere zorgkwaliteit en efficiëntere zorg werden het vaakst aangehaald.
We bespraken de resultaten met huisartsenvereniging Domus Medica.
Wat veranderde er in zijn praktijk sinds Patrick en zijn collega’s onder de New Deal-vlag werken? “We kunnen onze verpleegkundigen nu meer uren inschakelen en ze dankzij die opschaling gestructureerder laten werken, vooral rond chronische zorg”, aldus Patrick.
“We focussen voorlopig op diabetespatiënten. De verpleegkundigen kregen een opleiding en vervolledigen nu de dossiers zodat we die patiënten zo goed mogelijk kunnen opvolgen. Ontbrekende data over bijvoorbeeld het rijbewijs en het zicht van de patiënten vroegen we bij hen op. Die zagen duidelijk ook de meerwaarde, want de respons was erg groot.”
“De volgende stap is dat onze patiënten voor bepaalde controles bij de verpleegkundigen zullen terechtkunnen. Voor vaccinaties en wondzorg schakelen we hen nu ook al zo vaak mogelijk in. Dat zorgt ervoor dat we als huisarts meer tijd per consultatie hebben én dat we geen patiëntenstop moeten invoeren, zoals in andere praktijken voorvalt.”
“Verder zijn er nog enkele ‘gevoelsmatige’ voordelen: meer arbeidsvreugde en een betere werk-privébalans. Ik merk dat zowel onze huisartsen als de verpleegkundigen enthousiast zijn over de evolutie sinds we in de New Deal stapten. Dat is toch een niet te onderschatten graadmeter.”
Nog even terug naar het financiële aspect. Komen Patricks berekeningen overeen met de realiteit? “Daar hebben we voorlopig niet voldoende zicht op”, zegt hij. “We kregen intussen met wat uitstel onze vaste premies van de overheid. Dat proces liep nog niet zo vlot, maar bij een nieuw systeem horen altijd kinderziektes.”
“Ik ben vooral tevreden dat er eindelijk een grote stap voorwaarts is gezet. Oké, we zijn nog niet met veel, maar ik hoop dat over pakweg vijf jaar blijkt dat we het pad geëffend hebben voor duizenden andere huisartsen. Dat de twijfelaars de angst van zich af weten te gooien en beseffen dat de New Deal dé manier is om ons mooie beroep te optimaliseren.”
Wil je ook de werking van je huisartsenpraktijk optimaliseren?
Op deze website vind je alle informatie over de New Deal.